Офарин Зухал! Кадри чавон, тачрибаатро дар Точикистон чори мекуни.

Хайвони зебо аст. Чихел тавонистанд зинда дастгир кунанд? Дуруст карданд ки накуштанд.

Чунин бенангу беномусии макомотхои давлати, ки руирост дуруг гуфта худро бехабар мешуморанд, шармандагист. Бигзор ки сокинони он чо муроичиат накарда бошанд, лекин ин сабаби бехабариву бемасъулиятии макомот шуда наметавонад. Аз худо тарсед!!

Хонаҳои баландошёна мошинҳои бисер, аломати шаҳрӣ будани одамонашро надорад. Маданияти одамон бояд шаҳри бошад.

Корххона созаду бо одамон вохурии самими кунад на мисли хозира ба мо бас. Чоизаи Нобел бошад маълум ки чизи намешудани

Аз кай боз имиҷи роҳбари давлат имиҷи кишвар шудааст? Қишлоқӣ, аз суханрониат маълум, ки дар ҳақиқат мафкураи қишлоқӣ дорӣ, ҳарчанд кӯшиш кардаӣ суханҳои олимона нависӣ. Имиҷи роҳбари давлат ҳеҷ гоҳ имиҷи кишвар намешавад. Кам нестанд ҳолатҳое, ки роҳаброни давлатҳоро пас аз сари вазифа рафтан бо даст доштан дар фасод ва ҳатто ҷиноятҳои сангин дар худи ҳамон кишварҳо ба ҷавобгарии мекашанд. Аз рӯи мантиқи худат, баъди ин ҳамаи ин кишвар фасодзада аст? Ё имиҷи он кишвар фасодзада хоҳад шуд? Иштибоҳ мекунӣ. Шахсиятро аз мақом бояд фарқ кард. Дар бораи рӯ ба дин овардани роҳбари давлат он фикрро иштибоҳ фаҳмидаӣ. Мақсади он бародари Настрадамус он аст, ки баъди ин вазъи Тоҷикистон вазнинтар хоҳад шуд, аз ҳама чиҳат. Оқибаташ боз хунрезиве нооромӣ. Барои ҳамин, афсонаи шоҳи одилро аз саратон дур кунеду ҳаққи худро аз давлат талаб кунед ва нагузоред, ки ҳуқуқҳоятон поймол шаванд.